Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych

POSTANOWIENIE

Dnia 29 października 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu, II Wydział Karny w składzie

Przewodniczący: SSO Józef Dyl (spraw.)

Sędziowie: SSO Zygmunt Dudziński

SSO Adam Bąk

Protokolant: st. sekr. sąd. Renata Rękas

po rozpoznaniu sprawy pokrzywdzonego J. S.

na skutek zażalenia wymienionego na postanowienie Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu
z dnia 6 września 2013 roku w sprawie sygn. akt II Kz 141/13 w przedmiocie pozostawienia zażalenia bez rozpoznania

podstawie art. 437 § 1 kpk

p o s t a n o w i ł

utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie przyjmując za podstawę prawną tego rozstrzygnięcia art.430 § 1 kpk

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 6 września 2013 roku tut. Sąd na podstawie art.437 § 1 kpk pozostawił bez rozpoznania zażalenie pokrzywdzonego J. S. na postanowienie Sądu Rejonowego w Tarnobrzegu z dnia 25 lipca 2013 roku (sygn. akt II Kp 246/13).

Zażalenie na to postanowienie złożył pokrzywdzony J. S. wnosząc o jego uwzględnienie i zwolnienie go z opłaty kancelaryjnej.

Sąd zważył, co następuje:

Zażalenie pokrzywdzonego J. S. nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz. U, z 1983r. nr 49, poz.223 z późniejszymi zmianami) za zaświadczenia
i inne dokumenty wydawane na wniosek z akt sprawy pobiera się od wnioskodawcy opłatę kancelaryjną. Podobnie wydane na podstawie art.156 § 6 kpk rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 2.06.2003r. (Dz. U. nr 107, poz.1006) określa opłaty za wydawanie kserokopii dokumentów oraz uwierzytelnionych odpisów z akt sprawy. W przedmiotowej sprawie pokrzywdzony J. S. został wezwany do uiszczenia takiej opłaty, a następnie postanowieniem Sądu Rejonowego w Tarnobrzegu z dnia 5.07.2013r. nie uwzględniono jego wniosku o zwolnienie go od tej opłaty kancelaryjnej.

W sprawie zachodzi więc konieczność rozstrzygnięcia czy opłaty za wydawanie kserokopii dokumentów oraz uwierzytelnionych odpisów z akt sprawy pobierane na podstawie art.156 § 2 i 3 kpk wchodzą w skład kosztów sądowych.

Ukształtowane orzecznictwo Sądu Najwyższego i sądów powszechnych (postanowienie SN z 10.05.2012r. (...) 4/12 LEX nr 1228683, postanowienie SA we Wrocławiu II AKzw 318/05 OSA 2005, z.10, poz.74 i uchwała SN I KZP 41/05, OSNKW 2006 nr 1, poz.3) jednoznacznie określa, iż opłaty pobierane na podstawie art.156 § 2 i 3 kpk nie wchodzą w skład kosztów sądowych w rozumieniu art.616 § 2 pkt 1 kpk. Oznacza to, że do tego rodzaju opłat nie ma zastosowania przepis art.623 kpk pozwalający na zwolnienie od opłaty na wniosek uprawnionej osoby.

Rozpoznając zażalenie pokrzywdzonego J. S. tut. Sąd słusznie
w postanowieniu z dnia 6 września 2013r. określił, iż na postanowienie Sądu Rejonowego
w Tarnobrzegu z dnia 5 lipca 2013r. (sygn. akt II Kp 246/13) nie przysługiwało zażalenie, albowiem opłata kancelaryjna nie stanowiła kosztów sądowych w rozumieniu art.616 § 2 kpk (zobacz postanowienie SA w Krakowie z 19.06.2009r. II AKz 262/09 KZS 2009/11/49).

Pokrzywdzony J. S. w złożonym zażaleniu nie podniósł żadnych istotnych okoliczności mogących mieć wpływ na treść zaskarżonego postanowienia domagając się po raz kolejny o zwolnienie od opłaty kancelaryjnej.

Z urzędu należało zwrócić uwagę na fakt, iż podstawą prawną zaskarżonego rozstrzygnięcia powinien być przepis art.430 § 1 kpk, a nie jak błędnie przyjęto
art.437 § 1 kpk.

Mając powyższe na uwadze Sąd utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie przyjmując za podstawę prawną tego rozstrzygnięcia art.430 § 1 kpk.

Zarządzenie:

odpis postanowienia doręczyć pokrzywdzonemu z pouczeniem, że środki odwoławcze nie przysługują.

Sędzia: